Slijmlaag van vis

Maandag, 20 november 2017

Er zijn nogal wat misvattingen over de slijmlaag bij onze karper In deze bijdrage wil ik daar graag wat opheldering over geven.

Vissen scheiden mucoprotëinen (slijm-eiwitten) uit die een slijmlaag vormen over de schubben en de onderliggende huid.
Deze slijmlaag vormt DE BELANGRIJKSTE verdediging tegen bacteriële en parasitaire ziekteverwekkers maar ook tegen schimmels en biedt tevens bescherming tegen slechte waterkwaliteit.

De slijmlaag van onze karper bevat enzymen en belangrijke antistoffen. Deze enzymen en antistoffen kan een karper alleen produceren door het geven van goed voedsel. het voedsel moet namelijk alle belangrijke voedingsstoffen bevatten om de karper in staat te stellen deze enzymen en antistoffen te produceren.
De slijmlaag heeft ook als doel om het verlies van elektrolyten (lichaamszouten) en lichaamsvocht tegen te gaan. Deze zijn nodig voor een goede osmoregulatie.
Osmoregulatie komt er simpel gezegd op neer dat de water en zouthuishouding tussen het interne van de karper in balans blijft met het externe milieu. In ons geval de vijver, het (zoete) water.

Het is nu al duidelijk dat een beschadiging van de slijmlaag ernstige gevolgen kan hebben.
Lichaamszouten kunnen ontsnappen en ziekteverwekkers hebben vrij spel (open deur/gat in de slijmlaag).

Beschadigingen kunnen ontstaan door hoge ammoniakconcentraties die de slijmhuid wegbranden, door aanraking met droge voorwerpen zoals droge handen, doeken, de grond, gras.

Een van de misverstanden is dat veel hobbyisten denken dat een dikke slijmlaag duidt op een gezonde slijmlaag.
Niets is minder waar!

Hoe slechter de waterkwaliteit (maar ook de voeding), hoe dikker de slijmlaag wordt.
Vergelijk het maar met een jas. Hoe kouder het wordt, hoe dikkere jas we nodig hebben.
Een mooi voorbeeld zijn wilde karpers die in vervuilde rivieren en kanalen leven. Bij deze karpers is de slijmlaag doorgaans veel dikker dan bij karpers die in schone (vaak geïsoleerde wateren) leven.
De karpers in de kanalen en rivieren komen met veel meer verontreinigingen in aanraking en beschermen zich daar tegen door een dikkere slijmhuid.

Hoe dikker de slijmlaag bij een karper hoe slechter de waterkwaliteit in de vijver doorgaans is.
Ook een slechte voeding zorgt voor een dikkere slijmlaag, omdat er onvoldoende voedingsstoffen in zitten om de gewenste hoeveelheid antistoffen aan te maken. Wat er dan nog rest is om zoveel mogelijk slijm aan te maken.
Nadeel van een dikke slijmlaag is dat de kleuren van de karper niet meer mooi en helder doorkomen.
Denk maar aan een plastic boterhamzakje.
Door 1 zakje kun je nog goed kijken en zijn alle kleuren mooi helder.
Kijk je door 10 zakjes, dan is het al erg belabberd gesteld met al die kleurenpracht.
Kortom, hoe dikker de slijmlaag, hoe fletser de onderliggende kleuren zullen tonen.
Daarnaast kost het aanmaken van zo'n dikke slijmlaag ook nog eens veel onnodige energie.
Een van oorsprong mooie witte huid zal grauw of zelfs geel lijken.

Een gezonde slijmlaag daarentegen is dun en kraak, kraak, kraakhelder!
Een gezonde slijmlaag bevat alle benodigde antistoffen en een gezonde slijmlaag is spekglad en glanst de pan uit!

Behalve goede waterkwaliteit en goede voeding is de slijmlaag ook gebaat bij de aanwezigheid van veel mineralen en sporenelementen.
Mineralen en sporenelementen spelen een zeer belangrijke rol bij de aanmaak en de conditie van de slijmhuid.
karper nemen mineralen en sporenelementen op uit het water via de huid of via de voeding.

Dit kan er gebeuren 

FOUT

PERFECT!